Þetta hefði aldrei liðist undir stjórn Framsóknar

Þetta er nú alveg hreint með ólíkindum. Hvurnig má það vera að hér sé hægt að skipa hvern sem er dómara? Hafa menn aldrei heyrt um tvískiptingu ríkisvaldsins? Úrskurðarvald og dómaravald?

Það hlýtur að vera hægt að fara fram á við skipan dómara sé litið til faglegra þátta eingöngu? Vissulega getur reynst nauðsyn við og við að skipa dómara sem framfylgja þeim tíðaranda sem ríkir hverju sinni, svona til að tryggja að óæskileg áhrif hreiðri ekki um sig í sinni almennings, en að öðru jöfnu ætti slíkt aldrei að eiga sér stað annars.

Það hlýtur að vera lágmarkskrafa að til dómara séu skipaðir þeir sem vilja viðhalda siðvenjum og viðhorfum lýðsins, t.d. hefur orðið gríðarleg hnignun á 20. öld í siðferði og viðhorfum, nokkuð sem hefði mátt koma í veg fyrir með skipan dómara sem hefðu haft almannaheill að leiðarljósi.

Þetta kemur mér svo sem ekkert á óvart, seisei nei, heldur var þetta viðbúið af ríkjandi öflum. Eina leiðin til að koma í veg fyrir að þessi spilling endurtaki sig er að tryggja framgang Framsóknar í næstu kosningum, og ég mælist til þess (núna sem endranær) að fest verði í stjórnarskrá að stjórnarmyndun án þátttöku Framsóknar verði óheimil, hið minnsta þangað til þjóðin hefur metið sem svo að spillingaröflin séu upprætt með öllu. Veit ég að ýmsir í hreppsstjórninni í minni sveit eru þessu fylgjandi af heilum hug.

Annmarkar á skipun dómara

Já, oft var þörf en nú er nauðsyn

Kæru samlandar, oft var þörf en nú er það nauðsyn.  Ef okkar fagra land á að eiga möguleika á að rísa til metorða í samfélagi þjóðanna þarf að kjósa, eigi síðar en strax, og velja Framsókn til forystu.  Við í Framsókn höfum yfir gríðarlega flottum hópi frambjóðenda að ráða, og fer þar fremst í flokki hin stórglæsilega kona Jónína Benediktsdóttir, sú sem ég vona að verði formaður flokksins míns.

Liðnir eru þeir tímar að við höfðum efni á því að hafa alls kyns flokka í framboði, flokka sem eingöngu eyðilögðu lýðræðið með uppskafningshætti og tilætlunarsemi.

Eina leiðin til að vernda lýðræðið er að tryggja með öllum ráðum að Framsókn fái völd í landinu og ráðrúm til að rétta landið við.  Þegar okkur hefur svo tekist það, þá getum við hleypt öðrum flokkum í umræðuna.

Kviknakinn Geir og gullspilið

Kjósa strax, og svona ríkisstjórn taki við:

Ég legg til að kosið verði hið snarasta og við taki ríkisstjórn Framsóknar, VG, og Samfylkingar.  Höfuðáhersla verði lögð á að sótt verði um í ESB fyrir áramót og evran tekin upp fyrir páska.  Það ætti að vera lítið mál að semja við ESB um inngöngu þegar við krefjumst þess að fá óskert yfirráð yfir fiskimiðunum og öðrum auðlindum, undanþágur frá íþyngjandi regluverki ESB um t.d. erlent vinnuafl, og útskýrum þörf okkar fyrir að fá drjúga aðstoð frá sjóðum ESB til að rétta landið af.  Þegar svo betur árar eftir nokkur ár getum við metið það hvort við eigum ekki að ganga úr ESB aftur, ef hagsmunum okkar er betur borgið utan þess.

Forsætisráðherra: Valgerður Sverrisdóttir.  Hún væri vel að því komin að vera fyrsti kvenkyns forsætisráðherrann og hefur nú þegar lyft grettistaki á sviði iðnaðar og viðskipta, sem ráðherra þeirra mála, og markaði auk þess glæsilega stefnu í utanríkismálum.  Þjóðin þarfnast styrkar hendi hennar.

Utanríkisráðherra: Ingibjörg Sólrún Gísladóttir.  

Fjármálaráðherra: Ögmundur Jónasson.  Tvímælalaust besti kandídatinn í það hlutverk.  Hann mun ekki veigra sér við að taka erfiðar ákvarðanir eins og hækkun tekjuskatts á einstaklinga upp í 45% til að fjármagna sífellt vaxandi hóp atvinnulausra.  Ögmundur hefur lýst megnri andúð á bankafólki og óskað því allra hrakfara, og reynst sannspár, þannig að honum einum er best treystandi til þess að tryggja það að hér á landi verði óhóflegur hagnaður og gjálífi gert útlægt.

Iðnaðar- og viðskiptaráðherra.  Steingrímur J. Sigfússon, hann hefur sýnt mikla framsýni í atvinnusköpun og mun eflaust tryggja það, ásamt Ögmundi, að hér nái ekki að festa rætur fyrirtæki sem hagnast um of eða mengi.

Landbúnaðarráðherra: Jón Bjarnason.  Ef einhver skilur mikilvægi landbúnaðar og hefur skýra stefnu til framtíðar í þeim málum er það hann.  Nútímavæðing landbúnaðar, eins og stundum er kallað, er ávísun á bana hennar, og Jón skilur mikilvægi þess að snúa til baka til gamalla og reyndra atvinnuhátta í sveitum landsins.

Menntamálaráðherra: Ágúst Ólafur Ágústsson.  Stórkostlegur hugsuður og réttsýnn.

Heilbrigðisráðherra: Siv Friðleifsdóttir.  Hún gerði frábæra hluti sem heilbrigðisráðherra á sínum tíma og hún ein getur tryggt að heilbrigðismál séu héðan í frá alfarið á hendi ríkisins og stjórnað miðlægt.  Það að hleypa einkaaðilum að í heilbrigðisrekstri er stórhættulegt og áður en varir gætum við staðið uppi án allrar heilbrigðisþjónustu og þurft að sækja okkur hana fyrir milljónatugi á ári per mann til fjarlægra landa.  Ef við t.d. leyfum einkaaðilum að reka heilsugæslu er viðbúið að heilsufar þjóðarinnar hríðversni og hér leggist alfarið af lækningastarfsemi fyrir aðra en rússneska milljarðamæringa á örfáum árum.

Mikilvægt er að skipa nýjan yfirmann Seðlabankans, ég mæli með Finni Ingólfssyni, vammlausum manni og reynslumiklum, Björn Ingi verði gerður að yfirmanni FME enda var það sterk réttlætiskennd hans sem olli því að Sjálfstæðismenn hröktu hann frá völdum  í borginni.  Til að koma aftur á fót bankakerfi á Íslandi er miklvægt að leita í smiðju t.d. Steingríms Hermannssonar sem hefur áratuga reynslu af uppbyggingu í íslensku hagkerfi.

Hér þurfum við stjórn sem hækkar tekjuskatt upp í 45%, hið minnsta. Hækkar skatta á fyrirtæki upp í 50% og virðisaukaskatt upp í flöt 40% af öllum vörum og þjónustu.  Þetta er nauðsynlegt til að fjármagna þann sterka aðgerðapakka sem heimilin í landinu þurfa að fá.  

Sem dæmi má nefna að fjölskylda sem hefur 400,000 á mánuði fyrir skatta borgar í dag um 95þ í tekjuskatt.  Það sem skiptir öllu máli er að skattleysismörk hækki upp í ca. 150þ svo þessi fjölskylda verði ekki undir í kreppunni.  Fyrir þessar nauðsynlegu breytingar lítur dæmið svona út hjá henni.

Tekjur = 400þ

Tekjuskattur = 95þ 

Ráðstöfunartekjur = 305þ

Matur og fleira = 100þ

Afborganir af lánum = 50þ

Greiðsla reikninga = 50þ

Afgangur á mánuði = 105þ 

Verði þessar tillögur að veruleika verður mun auðveldara fyrir fjölskylduna að halda sjó og komast í gegnum kreppuna

Tekjur = 400þ

Skattur = 112þ (en munið að búið er að hækka skattleysismörkin mjög mikið)

Ráðstöfunartekjur = 288þ 

Matur og fleira = 140þ (hækka þarf skatt á matvæli og þjónustu til að fjármagna hærri skattleysismörk)

Afborganir af lánum = 50þ

Greiðsla reikninga = 50þ

Afgangur á mánuði =  48þ

Þetta kannski lítur út fyrir að vera minna en fyrir breytingu, en hafa verður í huga að búið er að hjálpa þessari fjölskyldu gríðarlega með því að hækka skattleysismörkin og létta þannig skattbyrðinni á hana.

Þetta eru þær ákvarðanir sem þarf að taka til að létta svona fjölskyldum lífið.  Núverandi stjórn mun ekki grípa til svona aðgerða, hún mun ekki hækka skatta til að greiða fyrir aðgerðir sem þessar.  Því miður.  Þess vegna þarf að kjósa. 

Vantrauststillaga komin fram

Finn Ingólfs, Björn Inga, og Jón Sig í Seðlabankann og FME!

Já, þetta lýst mér á!  Loksins sér fyrir endann á þessum pólitísku ráðningum í há og lág embætti um allar trissur.  Ég leyfi mér að benda á hinn mikla speking og laumu-Framsóknarmann Jón Sigurðsson fyrrum bankastjóra Norræna Fjárfestingabankans (sorrý, Nonni, þú fyrirgefur mér vinur) sem faglegan Seðlabankastjóra.

Það er löngu, löngu tímabært að hætta að skipa pólitíkusa í svona embætti, og þá er tilvalið að byrja á Jóni Sigurðssyni sem er óflekkaður af pólitískum fingraförum og tilheyrir ekki neinum stjórnmálaflokki svo vitað sé.  Hann er einmitt maðurinn til að endurreisa trúverðugleika bankans.  

Það þarf ennfremur að efla FME og færa undan pólitískum yfirráðum, við vitum jú að núverandi stjórnarformaður FME er einhver pólitísk risaeðla sem hefur lamað þetta embætti árum saman.  Slíku þarf að ljúka!  Ég legg til að FME verði fært undir Seðlabankann (eins og mætir Framsóknarmenn hafa bent á) og þar fái Jón Sigurðsson völd yfir FME.  Síðan þarf að kalla til færa og ópólitíska aðila sem hafa vit á þessum málum, eins og t.a.m. Finn Ingólfsson sem hefur góða reynslu af rekstri banka og má ekki vamm sitt vita, og hefur ekki komið nálægt stjórnmálum í háa herrans tíð, og getur því vel flokkast sem óháður fagaðili sem hefur reynsluna að baki sér.

Einnig má nefna Björn Inga Hrafnsson, sem reyndar eitt sinn (líkt og Finnur Ingólfsson, reyndar) var örlítið viðriðinn pólitík en varla að neinu marki, og gerir glimmrandi góða hluti í fjölmiðlum í dag.  Fær ungur maður þar á ferð sem stjórnvöldum peningamála væri sómi af að fá á sitt band.

En það er alveg ljóst að hætta þarf að ráða inn aðila sem hafa tengsl í pólitíkina og eru klárlega ekki starfi sínu vaxnir.  Þessir aðilar sem ég nefni að ofan eru allir sómamenn hinir mestu og mig grunar að þeir væru meira en tilbúnir til að fórna sér fyrir land og lýð ef kallið berst.

Hugmynd forsætisráðherra

NEEEEEEIIIIIIIIIiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii.........

Þetta er án efa einn svartasti dagur íslenskrar sögu, við missum mesta hugsjónamann og leiðtoga af þingi.  Enginn hefur verið eins framsýnn og nútímalegur í hugsun síðan Einar Ben var og hét.

Það gat nú verið að umræðan um ESB myndi verða þessum mikla leiðtoga að falli, að hann skuli vera einn eftir í því áður fámenna liði sem stóð vörð um sjálfstæði lands og þjóðar.  Menn hafa hárrétt fyrir sér að ESB sé dauðadómur yfir landi og lýð, við yrðum í raun útnári í Evrópu, engum til gagns og öllum til ama.

Framsóknarflokkurinn er óflekkaður í tímanna rás, og Guðni átti stóran þátt í að gera íslenskan landbúnað að þeim tæknivæddasta og nútímalegasta í heimi.  Þökk skal hann fyrir hafa.

 

Guðni er gumi mestur

Góður, betri - nei, bestur

Hans stjórnvisku nú landið glatar

Og lýður í lágdeyðu ratar 

 

ESB er að sjálfsögðu þjóðþrifamál og synd að Guðni skuli ekki leiða þjóðina inn í það farsæla samband á komandi árum.  Það er aldrei að vita nema maður leggi á sinn klár og haldi til byggða og bjóði sig fram sem formann í þessum landsins óflekkaða flokki.

Guðni segir af sér þingmennsku

Þarf að rannsaka það sem er alkunna?

Að sjálfsögðu kunna konur verr að fara með áfengi en karlmenn.  Í minni sveit er það t.d. óheimilt að veita konum áfengi eftir klukkan 18 á daginn, sökum þess að þá verða þær ófærar með öllu að sjá um kvöldmatargerð fyrir fjölskylduna.

Hin gömlu góðu gildi sem við þurfum í framtíðinni að byggja á ganga t.d. út á það að konur eigi að vita sinn stað á heimilinu.  Það er mín trú að talsverð orsök þeirra vandamála sem við nú stöndum frammi fyrir megi rekja til þess að konur hafa verið á "vinnumarkaði" og þar með vanrækt skyldur sínar við eiginmenn og heimili.  Það gefur auga leið að kona getur ekki unnið fyrir fyrirtæki úti í bæ og líka sinnt skyldum sínum sómasamlega á sama tíma.

Það þarf nú ekki að leita lengra en ca 40 ár aftur í tímann þegar konur voru sælar í sínu starfi sem húsmæður og eiginkonur til að sjá í hversu mun betra ástandi þjóðfélagið var.  Þá leið enginn skort og karlmenn komu heim eftir vinnudag sinn og fengu heita máltíð, börn og kona hrein og strokin, og fjölskyldan átti notalega stund yfir sögulestri eða samsöng.  Oftar en ekki hafði konan nýtt tíma sinn vel yfir daginn og jafnvel bakað köku eða tvær.

Það Ísland sem við viljum sjá rísa úr þessar nýfrjálshyggjuöskustó er Ísland byggt á grunngildum landsins, því fyrirkomulagi sem reynst hefur okkur vel í aldanna rás.  Þar er fyrst og fremst um að ræða að konur hverfi af vinnumarkaði utan hinna venjubundnu umönnunarstarfa en eftirláti hin erfiðari og meira krefjandi störf karlmönnum sem geta betur leyst þau af hendi.  Konur geta með þessu móti helgað sig að mestu heimilisrekstri og því að vera gagnlegar og góðar eiginkonur.  

Með þessu fáum við mun sterkari aðila í atvinnulífið þar sem eingöngu verða karlmenn í þeim ábyrgðarstöðum, og mun sterkari heimili þar sem konur sjá um að viðhalda hreinlæti, matseld, og uppeldi.

Hvort konur svo neyti áfengis eða ekki er að sjálfsögðu hlutur sem karlmenn heimilanna ákveða, það verður að ríkja frelsi þar sem annars staðar og val.  Ef karlmaður heimilisins metur það sem svo að kona megi neyta sérríglass eða jafnvel púrtvínsstaups eftir kvöldmat er það hið besta mál.  Svo fremi að það riðli ekki þeirri þjóðfélagsskipan sem við viljum öll sjá taka við í okkar fallega landi. 

Konur fara verr með áfengi

Auðvitað eigum við að fara inn í ESB

Fólk lætur eins og það sé einhver spurning hvort hagsmunum okkar sé betur borgið innan ESB en utan.  Alveg með ólíkindum.  Ég ræddi þetta við einn í gufunni í Vesturbæjarlauginn í morgun sem var alveg á því að ESB væri slæmur kostur.  Sem er út í hött!

Nú er nauðsynlegt fyrir okkur að ganga inn í ESB og við eigum að setjast að samningaborðinu strax eftir áramót og semja hratt og örugglega.  Kröfur okkar eru skýrar:

1) við viljum óskert yfirráð yfir fiskimiðunum okkar og engar aðrar þjóðir fá að nýta auðlindina nema með okkar leyfi.

2) við viljum óskert yfirráð yfir vatnsafli og jarðvarma á Íslandi.

3) fjárfestingar útlendinga í sjávarútvegi verði takmarkaðar hér eftir sem hingað til

4) við viljum undanþágu frá greiðslum í sameiginlega sjóði ESB vegna bágrar stöðu efnahagslífsins næstu 10 ár.

5) við viljum undanþágur frá frjálsu flæði vinnuafls hingað til lands til að vernda íslenskt atvinnulíf

6) við viljum aukin höft á innflutningi matvæla erlendis frá, t.d. með sértollum á innflutningi, til að vernda innlenda framleiðslu

7) við viljum undanþágu frá lögum um hvíldartíma bílstjóra (sbr. það sem Sturla vinur minn Jónsson barðist fyrir)

Á móti myndum við fá aðgang að eftirfarandi hjá ESB:

1)  sérúthlutanir styrkja úr sjóðum ESB til uppbyggingar hér á landi

2) evruna og stuðning evrópska seðlabankans samhliða því

3) aðgang að lánsfjármagni erlendis frá óheft og án skatta

Ég tel ekkert því til fyrirstöðu að við getum fengið þessa hluti hratt og örugglega í gegn, og svo þegar rofa fer til í efnahagsmálum landsmanna getum við alltaf sagt okkur úr ESB ef hagsmunum okkar er betur borgið utan þess en innan. 

Það eina sem við myndum þurfa að fara fram á er fullkomin sjálfsstjórn yfir auðlindum okkar og atvinnuvegum.   

Evrópumálin í brennidepli

Nei, bankaleynd þarf að aflétta

Það er alveg ljóst að bankaleynd er mikilvæg í viðskiptum bankanna, en stundum þarf að aflétta henni svo almenningur geti vitað hver fékk hvað á hvaða kjörum og til hvers. 

Bankaleynd á með öllu að afnema, hún er skálkaskjól spillingar og pukurs.  Ef lánamál fólks og fyrirtækja þola ekki dagsins ljós er klárlega eitthvað þar sem þarf að fela, og það eitt og sér á að vera saknæmt ef það er ekki svo nú þegar.  Mér finnst það ekkert tiltökumál að fólk hafi aðgang að lánum til einstaklinga og fyrirtækja á lýðræðislegum grundvelli og geti þannig myndað sér skoðanir á mönnum og málefnum.  Þetta er alsiða í t.d. Slóveníu og Nýja-Sjálandi.  Ég á t.d. að geta séð hvort Jón Ásgeir hafi fengið lán frá einhverjum banka til að kaupa sjónvarpsstöð og ég þá gert upp við mig hvort ég vilji sýsla við sama banka.  Ennfremur hver kjörin eru svo ég hafi eitthvað til að miða mín lán við.

Ef nágranni minn byggir sér stærra hús en ég bý í en ég hef rökstuddan grun um að hann hafi ekki laun sem duga fyrir greiðslubyrði á því húsi ætti ég, sem skattgreiðandi og þ.a.l. einn eigenda bankanna, komist að því hversu hátt lán nágranni minn fékk, hver veitti honum það lán, hver kjörin eru og hvernig hann hyggst borga af því.  Það er minn lýðræðislegi réttur.

Engu að síður þarf að tryggja að viðkvæmar upplýsingar liggi ekki á glámbekk.  Ég kæri mig t.d. ekki um að hver sem er geti séð mín lán eða greiðslugetu, slíkar upplýsingar um mig eiga að vera varðar og mitt einkamál, enda sá réttur minn varinn af lögum um persónuvernd og lögum um bankaleynd.  Mín lán eru mitt einkamál og það kemur öðrum ekki við hvaðan ég fæ mín lán, hver kjörin eru, eða hvort og þá hvernig ég stend í skilum með þau.

Það er því ljóst að Ágúst berst fyrir miklu hagsmunamáli þjóðarinnar; þeim rétti að fá að vita hver lánar hverjum hvað og til hvers.  Hvernig á gagnsæi að ríkja ef almenningur veit þetta ekki?  

Það er breytinga þörf, kjósum strax.  Áfram Framsókn. 

Bankaleyndin víki vegna rannsóknar

Þetta mál mun ekki hafa áhrif á aðildarumsókn Íslands í ESB

Eitt er víst, sama hvað úrtölufólk segir, að það gildir einu hvaða skoðun ESB hefur á deilu okkar um Icesave við Breta, Hollendinga, Belga, og Þjóðverja, það mál mun engin áhrif hafa á aðildarumsókn okkar í ESB.

Auðvitað munu þær þjóðir sem telja sig eiga harma að hefna vegna Icesave sýna umsókn okkar fullan skilning og ekki blanda þessu tvennu saman.  Það væri fráleitt.  Ég tel t.d. að Eiríkur Bergmann hafi náð að treysta í sessi stuðning Breta og Þjóðverja við umsókn okkar og að hún hljóti snarpa og löðurmannlega meðferð.

Þegar við sækjum um ESB eftir áramót og leggjum fram kröfur um t.d. óskert yfirráð yfir sjávarauðlindunum, fallvatninu, og innflutningi erlends vinnuafls, auk þess að fá undanþágur vegna landbúnaðarafurða (s.s. bann við innflutningi á þeim) og greiðslna í sjóði ESB, að ógleymdum ákvæðum um hvíldartíma bílstjóra, þá verði vel í þær tekið.  Annað væri ósanngjarnt og ótækt.

Það myndi koma mér verulega á óvart ef Bretar, Hollendingar, Belgar, og Þjóðverjar myndu setja sig upp á móti umsókn okkar inn í ESB, og jafnvel gagnrýna þessar kröfur okkar, byggt á þessu Icesave máli.  Þess vegna finnst mér að samningstaða okkar í þessum ESB viðræðum, mögulegu, sé á engan hátt veikari nú en fyrir ári síðan.  Jafnvel sterkari ef eitthvað er.

Það er því mikilvægt að gefa fólki sem er ósammála þessu að ofan ekki lausan tauminn í fjölmiðlum með sínar úrtölur og rangfærslur.  Þjóðin á rétt á að vera upplýst um raunverulega samningsstöðu okkar og hún er ljós.  

Það er t.d. alveg út í hött, eins og ég heyrði fleygt í dag, að þegar og ef við myndum sækja um í ESB yrðum við að gefa eftir svo að segja allan aðgang að fiskimiðunum og fallvatninu í skiptum fyrir að Bretar, Belgar, Hollendingar og Þjóðverjar myndu falla frá Icesave kröfum (kröfum sem eru víst lagalega óhrekjanlegar, að mati einhverra spekúlanta, því þær eiga að "brjóta" EES samninginn).  Að viðhorf þessara þjóða verði það að Íslandi sé ekki treystandi fyrir húshorn.  Að við séum eins konar DV í fjölmiðlaflóru heimsins.  Það er mikilvægt að fólk átti sig á því hvað slíkar skoðanir eru órökréttar og kjánalegar.

Barroso: Ísland leysi deilumál

Framsókn í ríkisstjórn, það þolir enga bið

Ekki tók það ríkisstjórn Sjálfstæðisflokks og Samfylkingar langan tíma að kafsigla skútunni.  Um leið og dyggrar leiðsagnar Framsóknar naut ekki lengur við, þá fór allt fjandans til.  Er nema furða að fólk safnist saman um hverja helgi og heimti, í þúsundavís, að Framsókn komi aftur til bjargar.

Ég legg til að ráðist verði í víðtækt og nútímalegt aðgerðaplan sem miðar að því að efla landbúnað og sjávarútveg og snúa baki við þeirri plast-menningu sem tröllriðið hefur landinu undanfarna áratugi.  

Við þurfum að banna og taka fyrir hluti sem brjóta þjóðina niður og ýta undir bruðl og misrétti.  Hver þarf t.d. innflutt matvæli í stórum stíl, önnur en þau sem við hreinlega getum ekki ræktað sjálf en þurfum nauðsynlega á að halda?  T.d. væri hægt að flytja inn epli og appelsínur, en banna innflutning á öðrum ávöxtum, enda bæta þeir engu við matarmenningu okkar og eru sóun á verðmætum gjaldeyri.  Hér á landi eru kaffihús á hverju götuhorni sem okra á okkur, slíkt er óþarfi og engin ástæða til að púkka upp á slíkt.  

Við búum við alls kyns óþarfa sem við getum vel komist af án, og um leið sparað gjaldeyri landsmanna.  Líf okkar verður innihaldsríkara og betra fyrir vikið.  Eins og félagi minn og skoðanabróðir, Árni Þór Sigurðsson, benti á um daginn þá er hamingja og framtíð landsins fólgin í verndun tungu og menningar, ekki prjáli og efnishyggju.

Íslendingar höfðu það fínt fram undir miðbik síðustu aldar, við vorum öll jöfn og lifðum góðu lífi allt frá landnámi.  Hamingjusamir bændur stunduðu sinn búskap með bros á vör og sælleg börn skoppuðu um tún og engi á meðan hlúð var að gæðum landsins.  Þannig var það í þúsund ár.  Lífið brosti við fólki í sjávarplássum þar sem glaðlegir sjómenn drógu björg í bú kynslóð eftir kynslóð og landsmenn voru upp til hópa hamingjusamir og vel haldnir.  

Það var ekki fyrr en hin ameríska plastmenning ruddist inn í líf okkar að erfiðleikarnir byrjuðu.  Veðurfar versnaði í kjölfar gróðurhúsalofttegundanotkunar landsmanna, sem olli uppskerubresti og sjúkdómum eins og kúabólu og liðagigt.  Þunglyndi lagðist á þjóðina þegar við hættum að deila fögrum kvöldum við söng og bókalestur, og tókum upp sjónvarpsgláp og tölvunotkun.

Nei, nú þarf sterka ríkisstjórn sem getur snúið ofan af þessari óheillaþróun.  Hefja til vegs og virðingar gömlu gildin og afnema menningarlega mengun sem okkur hrjáir með andlegum sem líkamlegum kvillum.  Þjóðin veit því miður ekki hvað hún vill eða hvað er henni fyrir bestu, og því ríður á að fá til valda sterka leiðtoga sem geta ákveðið fyrir þjóðina hvað hún má og hvað ekki.  Svona eins og réttlátur jarðeigandi þarf stundum að aga hjú sín og beina þeim á rétta braut.  Já, það þarf að kjósa sem fyrst. 

Staðan er grafalvarleg